Amencer

Había que trasvasar a memoria da computadora á nave antes do mencer. E primeiro houbo que convencela.

Tentaron toda clase de trucos, pero foi toda a información, datos e experiencias que gañaría nunha nave estelar o que realmente fixo picar a curiosidade da máquina. O malo foi que descubriron que tiñan menos de 36 horas antes do mencer: se o proceso levaba máis ca iso, quedarían pechados na base 318 días. Así que puxeron mans á obra.

Primeiramente tiñan que mirar como trasvasar a memoria. Era imposible descargala nun soporte portátil e levala á nave, así que o único xeito era tender cable dende a base ao cargueiro. Mentres construían o cable encheron as baterías da nave (cousa que non se pode facer sen computadora activa) e despois comezaron co copiado de discos da vella computadora da nave (para ter unha copia de seguridade, só por se era caso). Pasadas xa varias horas, o tempo apremiaba. Comezaron a descarga total, perdendo enerxía na base e na nave... só cabía agardar. O zabrak Maoul faloulles un chisco sobor do sistema solar no que estaban, chamado Hidenaar, sobor da computadora, aquel lugar e a tal "Alianza" que predixera a caída da República, pero non sacaron demasiado en limpo. Ademais, que era iso que había na mente de Latro? Fora realmente un jedi quen llo introduxera? E por que? O tempo deu para moito, xa que farían falla 18 horas para completa-la transferencia de memoria. Os problemas xurdiron cando se levaba un 50% da mesma: as autodefensas da base actuaron. Dous droides de combate armados con blásters e, abraiante, con sables láser, entraron de súpeto na sá de computación. Alí só estaban Maoul, Lucas e Reynolds. Este último estaba desarmado (lembremos que deixaran as súas armas na entrada), pero os jedis levaban as súas espadas, e defendéronse dos ataques dos droides. Reynolds buscou unha palanca para tentar forzar os receptáculos onde estaban as armas, pero non foi quen de abrilos. O combate foi rápido: Lucas destrozou o seu droide, e o zabrak tamén deu contado seu, pero foi gravemente ferido e estaba en shock. Latro acudeu ao momento cun botiquín, pero os seus limitados coñecementos de medicina de pouco serviron... precisaban dun médico ou dun tanque de bacta. Os droides xurdiran de sendas portas, e Lucas elixeu unha delas, pero estaba pechada. Usou o seu sable láser para abrila, e un longo pasillo apareceu diante del. Ao longo de dos dous lados do mesmo había non menos de oito droides de diferentes tipos, de pé, apoiados contra unha especie de cadaleitos ergonómicos que lles subministraban un mínimo non suficiente de enerxía. Ao fondo había outra porta, que se abreu a unha sá moi ampla onde había unha mesa de guerra con reproductores holográficos e varias camas, amais de dous tanques de bacta! Prepararon a Maoul, pero non foron quen de activar o tanque. Entre os droides do pasillo había dous médicos, pero non tiñan enerxía. Viron que ao mover a un droide a un lado (impedindo que recollera enerxía, os outros obtiñan máis potencia. Retiraron todos agás eses dous e agardaron un intre a que se accionaran, ordeándolles ao momento que curaran ao zabrak. Tal fixeron, pero a gravidade das lesións deparaban un tempo de curación de varias semanas. Unha vez completada a transferencia terían menos de 4 horas para saír pitando do planeta: a Maoul agardábanlle varios meses neste lugar. Lucas, con feras miradas ao seus compañeiros, colocou o sable láser de Door Maoul a carón do tanque de bacta cunha nota explicativa do ocorrido, e o compromiso de vir a buscalo ao anoitecer de Hidenaar.

Cando se completou o trasvase, a nave apagou tódolos sistemas... foi un momento tenso no cal ninguén sabía que ocorrería. Á fin a computadora se activou, e os sistemas funcionaban con corrección. A computadora ("MADRE" dende ese momento) devolveulles as armas e estableceu unha serie de rutinas e subrutinas nos ordenadores da base para que Maoul contase con tódalas comodidades ao espertar. Todo isto levou o seu tempo, e só lles quedaban dúas horas para liscar, cousa que fixeron. O despegue foi brusco, pero saíron da atmosfera radiante e irradiada e puxeron rumbo ao espacio profundo. Latro e Juno comprobaron tódolos sistemas da nave e viron que estaban estables, pero MADRE descubreu un excedente aproveitable de enerxía, que podería ser temporalmente transferible a lásers, escáners, escudos ou mesmo á potencia do motor... eran moi boas novas.

Pero agora habería que establecer un novo rumbo. Latro coñecía unha estación comercial que viaxaba lentamente entre sistemas. Era un lugar un tanto turbio, pero coma outro calquera para averiguar que estaba a acontecer en toda a galaxia. Ese lugar era a Estación Auriga.