As ordes eran claras: o coronel Pireo ordeara saír a 6 vipers para cubri-lo trasvase de abastecemento, mentres 2 raptors se facían cargo do transporte. Primeiro iría un raptor con marines para tomar posicións na estación e comprobar que todo estaba en orde. Desa primeira oleada estaba ao mando o sarxento Webb, que "tomou" sen problemas a bahía de carga da Antares co seu raptor e os seus 9 marines. Logo os repartíu pola base ante a mirada curiosa dos científicos que se atopaban con eles. Logo de despexa-lo hangar, a Galaica envióu a Dice e a Iceman en sendos raptors con persoal de estibadores. No escuro espacio ao redor, os viper cubrían o transporte baixo mando do C.A.G. Steven Kalos.
Dice e Iceman, xa no hangar da Antares, ordearon aos estibadores que se puxeran ao traballo e supervisaron toda a operación. Mentres, Webb comprobaba toda a base cos seus marines.
Cando os estibadores remataron, Dice e Iceman asinaron os documentos de trasbordo e se dispuxeron a atopar ao responsable da base. Segundo o capitán Kalos, o responsable era un tal John Amarak, xefe de científicos da Antares. Despois de preguntar a un homiño con cara de tolo que atoparon nun dos pasillos, Dice e Iceman chegaron á cantina, onde o doutor Amarak tomaba un grolo con varios compañeiros. Alí tamén viron a un par de marines descansando e a outro que estaba na barra falando co camareiro.
Webb, na barra do bar, non víu entrar aos dous pilotos. Agora o que quería era tomar unha taza dalgo forte.
- Ambrosía -dixo.
- Aquí non temos diso, a non ser que a trouxeras ti -dixo o barman. Webb quedou mirando para el con cara de poucos amigos. Mellor deixalo así: deu volta e dirixíuse cara a porta.
- Tamén che podo poñer unha tila, heroe -dixo o barman con sorna.
Webb quedou clavado no sitio. Xirou sobre si e mirou de novo ao barman cun sorriso retorto. Deu un par de pasos e apoióu o subfusil na barra.
- Ben -dixo- tomarei un café.
Sacou un cúbic e o pousou na barra. O barman empurrouno de volta, cun aceno indicando "a esta convido eu". Foi entón cando, coa culata do subfusil, Webb lle deu un golpe no queixo ao barman, tumbándoo.
-Soldado! -berrou Iceman- firmes diante miña xa!
Iceman e Webb tiveron unha pequena charla, que rematou co piloto ordeando a 2 marines que detiveran e escoltaran ao seu sarxento a un dos raptors, e que logo o meteran no caldeiro de cabeza. Incluso nese raptor Webb tivo problemas os discutir cos seus propios compañeiros, e recibir un par de culatazos por falar mal do coronel Pireo, ao mando da Galaica.
Despois de entregar ao doutor Amarak a listaxe de material de abastecemento, Iceman e Dice voltaron nos raptors á Galaica coa misión cumprida.
Webb foi para o alxube, e os dous pilotos fixeron entrega de documentación ao segundo ao mando, o maior Kalgar.
As operacións de carga/descarga remataran, pero aínda faltaban algunhas horas para deixar á Antares cos seus asuntos. Na sala de recreo, Iceman e Dice pasaban o tempo... o primeiro botando un ollo a manuais de combate e a segunda pensando en xogos de cartas e apostas.
Namentres no CIC (Centro de Información de Combate) o coronel Pireo e o seu segundo, o maior Kalgar, abrían os ollos como pratos: o tenente Zeldar erguía a voz para comunicar un contacto DRaDis... un enorme obxecto acababa de aparecer de súpeto a poucos clicks de distancia. O aspecto xeral era o dun icosaedro, e daba lecturas moi raras no DRaDis. Pireo ordeou ao momento vípers fóra, e a condición 1 saltou en toda a nave. Tamén mandou preparar raptors para acudir ao rescate do persoal da Antares.
O CAG da Galaica, Steven Kalos, lideraba o grupo de 20 vípers. Entre eles estaban Dice e o seu home-ala, Iceman. Tamén chegou unha orde directa do oficial executico (OX) Kalgar de poñer en liberdade a David Webb e que encabezara unha icursión directa contra a Antares co gallo de rescatar a todos os civiles posibles.
O grupo de voo achegóuse á estrana pseudo-esfera. Os vípers mark II que pilotaban facían algunhas cousas raras, coma se sufriran interferencias dalgún tipo, pero nngún perdeu o control do seu víper. Foi entón cando a Galaica lanzou o aviso de "alerta radiolóxica": o estrano obxecto contiña bombas atómicas listas para detonar!
O CAG ordeou dispersión e, de súpeto, o icosaedro se desfixo no aire e do seu interior xurdiron máis de 50 sinais de incursores Cylon: a batalla por sobrevivir comezaba.
Xa na Antares co seu destacamento de marines, Webb separouse do grupo principal citándoos no bahía de carga en 10 minutos. Rexistrando parte da estación, enviou a varios científicos en direccións ao raptors de salvamento. Xa completando o percorrido que se asignara chegou a un despacho onde un home de pé miraba case chorando unha mensaxe de video no seu computador: era o doutor Amarak. O da mensaxe era o seu irmán, que entre berros de frustración lle dicía que Caprica estaba sendo arrasada polo cylon. Polo que dicía conseguira meterse dentro dunha nave de transporte, a Olympic Carrier, e que tentarían fuxir como puideran. Pero entre berros e choros tentaba explicar ao seu irmán que todo era debido a unha traizón: un tal Gaius Baltar estaba implicado e había que atoplao canto antes.Webb agarrou ao doutor Amarak para sacalo daló mentres este suxeitaba unha copia da mensaxe e patalexaba coma un neno pequeno. En cuestión de minutos chegaron aos raptors de salvamento e de alí á Galaica, para ver coma os cylons a bombardeaban.
Os vípers facían o seu traballo cunha diferencia de case 1 a 3. Pero hai que entender que a Galaica é un lugar onde acaban todos os rebotados, os incomprendidos, os que non aceptan a cadea de mando polo que significa e todos aqueles de espírito indómito: o peor da Flota Colonial, é dicir, os xenios. Entre eses xenios estaba Sutton "Dice" Hoo e Samuel "Iceman" Kilmer, que fixeron estragos moi importantes entre os raiders cylon. En pouco tempo a vantaxe cylon quedou aplastada e a Galaica case non sufreu danos de consideración. Rescatados a maioría dos científicos, e vendo aparecer no DRaDis dúas naves base cylon ante as que a Galaica pouco podería facer, o coronel Pireo ordeou unha aterraxe de combate aos vípers, e un salto MVL a un lugar seguro.
Cinco baixas de pilotos, entre elas a do CAG Steven Kalos, tinxiron de negro un día que sería máis negro aínda na historia das 12 Colonias.
Webb, sen agardar ordes, deixou a Amarak no CIC e logo se meteu voluntariamente no alxube, onde estaba antes do ataque. Iceman e Dice deixaron as naves e agardaron ordes, que chegaron de seguido: reunión na Sala de Pilotos en menos de unha hora.
O maior Kalgar visitou a Webb na súa cela. Quería explicarlle a situación: había naves e poucos pilotos. Coñecía a historia de Webb polos informes e expedientes. Kalgar dáballe unha segunda oportunidade...poder voar de novo. Despois dun intre de reflexión, loitando con vellos demos, Webb aceptou. De sarxento de marines pasaría a alférez de voo.
A sala de pilotos era un ruxe-ruxe. Niguén entendía o do ataque... non había tregua cos cylon? Todo o mundo calou e se cadrou cando o coronel Pireo entrou na sala. Tras del entraba un novo piloto que sentou nas filas de atrás de todo. Iceman e Dice o recoñeceron: era o marine broncas da cantina do Antares... que pintaba aquí?
Pireo falou e todos atenderon: estabamos en guerra. O Almirante Nagala, na Battlestar Atlantia, estaba ao mando da Flota Colonial, e estaban contraatacando en varios frontes. Aínda así varias das Colonias se daban por perdidas, entre elas a correspondente por asignación á Galaica: Picon. A misión da Galaica era a de sempre: achegarse, observar, informar. E o farían tan ben coma sempre, cumplindo coa tarefas asignadas e dando exemplo. Moitos se miraron uns aos outros: a Galaica nunca fora así: era un niño de liortas e de problemas. Pero ao mirarse uns aos outros decatáronse de que Pireo falara coma tiña que falar: aquilo tiña que cambiar, había un inimigo diante nosa contra o que loitar, e de nada valería rifar ente nós.
Por último, Pireo tamén fixo público o ascenso da tenente Sutton "Dice" Hoo a capitán como novo CAG en substitución do falecido Kalos, e deu orde de estar listos para o combate en calquera intre.
