Patrolstar Galaica: primeira tempada

No blog estamos polo episodio 6 desta primeira tempada de Patrolstar Galaica, pero os do Clube de Té imos xa polo episodio 16. Vagancia do máster e redactor deste blog. Estamos quedando tódolos xoves para xogar (xa a Galaica, xa probando outros rpg coma Falkenstein ou Ork!, xa a xogos de taboleiro ou cartas) e non sempre teño tempo para actualizar esta, para nós, estupenda campaña á que estamos xogando. Prometo redimirme.

Comunicarvos que dende hai un par de semanas cambiamos de sistema de xogo, pasando do sistema sLAng ao sistema oficial Cortex do xogo de rol de BS Galactica. Despois de varias partidas (unhas 15) co sistema Gauss de sLAng vimos que era complexo reflectir o progreso dos protagonistas sen que todo se desmadrara. Así que na viaxe que fixen a Londres con Jan de Delft a pasada Semana Santa merquei no Forbidden Planet o xogo oficial por 22 libras. Investimos unha sesión en trasvasa-los valores dun sistema a outro e no episodio 16º o probamos e vimos que nos gustaba a todos.
En fin, máis e mellor en breve.

So Say We All!

PS: Tamén a campaña da Compostela Oculta rematou o ano pasado, pero non tiven moitas ganas (a verdade) de actualizala.

Patrolstar Galaica 1x06

Dice ordeou inmediatamente que os víper se dividiran: a metade cubriría á Leviathan (na que aínda había civiles e persoal de cuberta de Proctor) e a outra metade atacaría.
boomp3.com
Os mísiles zumbaban arredor das dúas naves coloniais, e os dous grupos de víper tiñan o choio acumulado. Iceman, nun movemento pouco afortunado, púxose case de fronte a un deses malditos raiders cylon, e por pouco foi derrubado. Só a pericia de David Webb o salvaría nesta ocasión: "Aquiles" Webb derrubou a dous raiders no seu camiño e ao que tiña copado a Iceman. De tódolos xeitos este non llo agradeceu.
Os raiders que viñan foron aniquilados, e Kalgar estaba xa ordeando a Dice que se lanzara contra a nave base. Foi entón cando o coronel Pireo ordeou deter o ataque. Dice non comprendía: tiñan a unha nave base cylon á súa mercede e non atacaban... por que? Estaba tentando fuxir e nada indicaba que o seu FTL estiveran tan danado como para non saltar... había que aproveitar esa situación para darlle unha lección ás torradoras. Ao parecer Pireo quería estudiala. Dice non acatou a orde e lanzou o ataque total: ordeou a tódolos víper que usaran os mísiles. Webb lanzou os seus, así coma outros compañeiros. Iceman non.

O ataque foi masivo e destructivo. Os poucos raiders que quedaban saltaron, e a nave base tamén saltou, pero en mil anacos. Pireo deu de inmediato a orde de cesar a Dice do seu cargo de CAG. De toda a merda dese día o único salvable foi a labor de Proctor e o seu equipo de cuberta destripando á BSG Leviathán e repoñendo pezas para a Galaica.

Cando volveron todos á Galaica Kalgar conseguira que Pireo non presentase cargos contra Dice. Unha hora despois, na sala de pilotos, presentaban a Seth Klondike "Paris" coma novo CAG. Era incrible. Iceman estaba desquiciado... non tiña nada contra Paris, pero era de outra nave e non era xusto este ascenso. E aínda porriba había que escoitarlle as tonterías que dicía sobre o mando. Aquiles volveu a ter esa sensación de ser o top gun da BSG Troia e que lle falaran coma se fose un neno que ten dificultades para ir en triciclo. Moitos recordos o asulagaron alí sentado, na última fila xunto cunha Dice que respiraba aliviada por deixar o cargo de CAG. Cando Paris deixou de dicir sandeces, Kalgar se achegou a Dice e a Webb, expresándolles a súa inquedanza. Non era normal que alguén de fóra asumise ese cargo. Non estaba dacordo con Pireo. Nin nisto nin noutras cousas ultimamente. Aquiles quería dimitir, pero Kalgar pregóulle máis tempo. Necesitaba apoios e consideraba a Webb un deles.

Horas despois Dice repartía cartas xunto a Peakman, Sarah Klondike e Webb. Dice estaba coma se lle quitasen cen quilos de enriba coa perda do cargo e do rango (volvía a ser tenente). Entrou "Iceman" Kilmer no medio da partida despois dunha dura sesión de adestramento. Iceman queixárase a Kalgar sobre o ascenso de Dice no seu momento, e agora viña de quixarse polo ascenso de Paris. El facíao todo segundo o manual e non estaba vendo resultados. O seu enfado era patente.

Dice non puido evitalo e meteuse con el, sabendo as palabras que poderían ferilo: rango, honor, recoñecemento. Sen poder evitalo Iceman estourou, lanzando puños contra Dice e lanzándoa ao chan. Webb tentou contelo, pero tamén acabou no chan despois de que Iceman fintara o seu agarre e o proxectara contra a mesa de xogo. Dice e Iceman comezaron entón unha sesión de boxeo moi diferente á que tiveran só un par de días antes. Pero esta vez Iceman non deu cuartel e impresionaba a furia, rabia e xenreira que alguén en teoría tan tranquilo podía amosar.

Foi entón cando as luces vermellas se encenderon por todo ao redor: "condición un en toda a nave: isto non é un simulacro"... a voz do tenente Zeldor soaba clara dende a megafonía. Os cylons de novo. A liorta quedou en táboas, e todos os pilotos correron aos tubos. Dice tragou sangue, Webb corría a duras penas e a mandíbula de Iceman facía ruído cando a pechaba, pero agora había outras prioridades.

Non lles deron tempo nin a atacar. Antes de que se puideran achegar de máis, a nave saltou saíndo do alcance dos cylons. Deixaron as naves e volveron a rematar o que empezaran. En pouco máis de media hora estaban de novo chegando á sala de guardia cando de novo sonou a alarma. Correndo outra vez puxéronse en alerta, cubrindo á Galaica cos víper.
A Galaica saltou de novo. Pero tamén de novo, en pouco máis de media hora, os cylons apareceron outra vez. E logo outra. E outra. E outra.

E sempre cada 33 minutos.



PS: Este vídeo vai para o Mosqueteiro ;)

Patrolstar Galaica 1x05

Cylons con aspecto humano. Esa posibilidade era terrible de imaxinar.

A Galaica estaba en ruta a Ragnar cando de súpeto saltou o DRaDis: aí fóra había unha nave con transpondedor colonial.
Resultou ser a Battlestar Leviathan, moi danada por múltiples impactos, metida dentro dunha pequena nebulosa, que nin respostaba ás chamadas nin daba mostras de ter enerxía dabondo para se mover.
Dice, Webb e Iceman saíron nos vípers xunto con outros pilotos, entre eles Peakman e Hustler a botar unha ollada. Pireo mandou tamén un para de ráptors con marines para explorar a nave.

Unha vez dentro Dice e Milius (o capitán dos marines) discutiron sobre o plan a seguir: Dice pretendía chegar ao CIC, pero Milius non opinaba o mesmo, e se negou a aceptar as ordes da CAG. Deste xeito dividiron o grupo e os marines foron xunto con Milius e Webb, Iceman, Peakman e Dice foron pola súa conta. Durante toda a exploración da nave non atoparon nin un só cadáver.

Unha vez no CIC, Iceman comezou a analizar os ordenadores tentando atopar algún dato sobre o ocorrido. Namentres, Dice optou por ir ao camarote do comandante na procura do diario de bitácora. Webb iría con ela. Iceman quedou con Peakman no CIC, vendo que os ordenadores tiñan algún tipo de bloqueo interno, e comezou a traballar niso.
Avanzaron por varias cubertas até que o final escoitaron voces dentro dun almacén: eran homes vestidos coma paramilitares. Escoitanto descubriron que estes tres homes estaban a bloquear os ordenadores (un deles tiña un terminal) e que, ao parecer, eran piratas de Tauron. A Webb ardíanlle as veas... Héctor, o seu home-ala, morrera por culpa deles. Deles e de Seth "Paris" Klondike. Dice ordeou disparar e acabaron con eles sen problema.
Iceman obtivo acceso ao ordenador de abordo e comezou a baixar datos, entre os que atopou un sistema de xestión moi interesante, así como información sobre unha terrible batalla entre a Leviathan e unha nave base cylon, que case se resolve coa destrución mutua.
Ao cabo, Dice e Webb chegaron a un mamparo, o mamparo que daba á zona da enfermería, Soporte Vital e a Control de Danos. Era a zona máis segura e valía como bastión se a nave se perdía e era invadida.
Webb e Dice escoitaron ruido tras do mamparo, e petaron nel usando un código militar: "Iso dicimos todos". Do outro lado respostaron, e abriron o mamparo: xente armada, civís na maioría, apuntaban aos dous pilotos. Falando con eles descubriron que a nave fora recollendo civís de naves sen FTL, e que logo fora atacada polos cylon, perecendo a meirande parte da tripulación. Para máis inri unha pequena flota pirata caera sobor deles e tiveran que acantonarse para sobrevivir. Superon logo que os piratas tiñan unha nave nun dos hangares, e Dice comunicoullo así a Milius, que rapidamente atacou e acabou con eles. A Leviathan foi desaloxada e canibalizada: o xefe Proctor encargouse de extraer e instalar na Galaica a antea da estrela de combate, así coma o FTL e demais material útil que, por desgraza, a inutilizada Leviathan xa non pecisaba.

Estaba partindo a última remesa de civís e rematándose a extracción de material cando a nave base coa que loitara a Leviathan, moi tocada e con graves danos, xurdeu da nebulosa. A fume de carozo os pilotos despegaron e Dice, como CAG, desplegounos a todos: a metade defenderían a estructura a Leviathan e da Galaica... o resto, ao ataque.

Dúcias de raiders e varios mísiles viñan de fronte a por eles.

Who is Who in Patrolstar Galaica

Esta entrada variará dependendo das personaxes que vaian entrando na trama.

Sutton Hoo
Rango: Capitana (CAG da Patrolstar Galaica)
Piloto de víper.
Aka: DICE





David Webb
Rango: Tenente
Piloto de víper
Aka: AQUILES












Samuel Kilmer
Rango: Tenente
Piloto de víper
Aka: ICEMAN















Marneus Pireo
Rango: Coronel
Actual da PS Galaica
Aka: HAMMER















Jared Kalgar
Rango: Maior
Segundo ao Mando da PS Galaica
Aka: RAVEN






Shawn Proctor
Rango: Tenente
Xefe de Especialistas da PS Galaica
Aka: EFAISTOS















Seth Klondike
Rango: Capitán
CAG da BS Troya
Aka: PARIS





Sarah Klondike
Rango: Oficial Médico
Segunda Médico na BS Troya
Aka: KASANDRA












Adrien Zeldor
Rango: Tenente
Táctico da Patrolstar Galaica.
Aka: Sen alcume

John Amarak
Rango: civil
Doutor en Bioloxía, Química e Física Aplicada.

Aka: Sen alcume

Patrolstar Galaica 1x04

Despois dunha dura xornada en Picon, os tres compañeiros tiveron permiso para descansar unha noite enteira. Ao acordar, almorzaron os tres xuntos en relativo silencio. Non había puntos de unión nin de moita confianza entre eles.

Cedo pola mañán Iceman foi a adestrar un rato e Dice foi falar con Pireo e Kalgar ao CIC. Pola súa banda, Webb foi a facer trasnadas ao hangar.
Logo tiveron a reunión no briefing de pilotos onde a CAG (Dice) estableceu quendas de garda, estratexias para levalas a cabo e fixo un pequeno resumo das tácticas que atoparan durante o ataque sufrido na órbita de Picon, sen entrar para nada no ocorrido unha vez na superficie. Sorprendeu a todos que, un cuarto de hora despois de comezar a reunión entrou nada menos que o capitán Seth Klondike, Paris. Dice presentouno e logo convidouno a quedar. Paris confirmou que o coronel o instara a unirse ao grupo de pilotos namentres non atoparan á Battlestar Troya, onde Paris era CAG.
Ao rematar a reunión, Webb non quixo saber nada e marchou en dirección ao ximnasio. O simple feito de ver a Paris lle revolvía o estómago. Dice saíu en dirección ao CIC e Iceman quedou charlando amigablemente con Paris, poñéndose un pouco ao día sobre todo ocorrido coas Colonias e coa escasa información que tiñan. Ao final resolveron ir a adestrar un chisco ao ximasio.

Webb, cos seus pensamentos, case bateu contra alguén nos corredores: era Sarah Klondike. "Desculpa", dixo Webb tentando safar da situación. "Ah, ola", respostou a rapaza, "Aínda non che dera as gracias polo rescate en Picon", dixo.
Webb tiña a mirada algo cruzada... A rapaza seguíu falando... "Eu xa te vira antes... nun acto na Battlestar Troya". Webb mirouna: debía ter sobre 25 anos. Moitos recordos da Troya tamén viñeron á súa mente, pero ela non aparecía por ningures. Non lle sonaban nin esa media melena negra nin eses ollos avelás, nin esa cara de nena inocente. Non se parecía anda ao seu irmán.
"Pois si, xa me fixara en ti" dixo. Ruborizouse e rectificou axiña "quero dicir que xa te vira, vamos". A Webb non lle facía nin chisco de gracia pensar na posibilidade de que Paris o vira polos corredores da Galaica coa súa irmá. E así llo expresou: quizáis non era o mellor que tiveran trato. A rapaza puxo cara de sopresa e indignación: tan só precisaba indicacións para moverse pola nave, e xa se arranxaría. Webb sorríu polo baixo e lle preguntou se precisaba ir a algures en especial. A conversación rematou indo os dous en dirección ao ximnasio.

Dice falou co coronel Pireo e co maior Kalgar sobre o corpo do neno (o profesor Amarak descubrira datos moi interesantes) e sobre os diferentes supervivintes de Picon. Pireo ordeoulle acudir a unha reunión no laboratorio onde afincaran a Amarak antes do xantar. Sen máis, retirouse e foi tamén ao ximnasio a adestrar.

Iceman e Paris adestraban no ximnasio cando Webb entrou. Falaron polo miúdo, pero de xeito que Webb sabía perfectamente de quen estaban a falar: del. Paris comentoulle a Iceman que xa traballara con Webb, e que era un insubordinado e un langrán... Mala xente, dos que non se precisan como compañeiro. Paris tamén lle aclarou que Webb culpábao da morte do seu home-ala cando servían na Battlestar Troya. Seica nunha misión complexa o compañeiro de Webb (de nome en clave Héctor) morrera abatido por piratas de Sagittarian. Ao voltar da misión Webb chegara incluso a agredir a Paris, o seu CAG nese momento.

Iceman comezaba a comprender a xenreira que se acumulaba no ambiente cando eses dous andaban perto.
Webb adestraba con tranquilidade, aquilo non o ía a afectar en absoluto.
Ao pouco entrou Sarah, a irmá de Paris. Falou un chisco con Iceman e co seu irmán, ao que convenceu de ir xantar. Cansado, decideu parar o adestramento. Iceman ríu para si, pero esa sensación de superioridade sobre outro ser humano duroulle pouco: Dice entrou no ximnasio coma unha apisonadora...
-Eh, Kilmer! Partímonos a cara un pouco no ring?- dixo. Iceman asentíu.

O combate foi curto e desigual. Iceman levou un bo lote de puñetazos por cara e torso. Dice paraba ou safaba os seus puñetazos coma se fose unha bolboreta que picaba coma unha abella. Ao cabo o combate xa non tiña sentido e, para Iceman, o tono de chanza de Dice tampouco. "Xa estás canso?... Decepcióname, tenente... A ver, "home de xeo", xa non podes?". Iceman considerou mellor parar. Botando unha ollada á nova CAG sentíuse moi mal por ter unha superior que actuaba dese xeito. E sentíu unha semente xermolar no seu interior: odio.

Despois do adestramento Dice foi ao laboratorio para falar con Pireo, Kalgar e Amarak. Alí descubreu que a autopsia do neno morto en Picon dera como resultado que o propio neno era un cyborg: endoesquelete de metal baixo pel viva.

Os cylons tiñan un medio para se infiltrar entre os humanos.

O xantar foi do máis tranquilo, pero á tarde xurdeu unha alerta DRaDis. Como Dice e Iceman eran os pilotos de garda tiveron que deixar a sobremesa que tiñan montada e saír por patas en dirección aos víper. Por fortuna para Webb, el non tiña garda e aínda porriba se lles xuntara Sarah Klondike para xantar. Quería aproveitar a oportunidade para estar só con ela.

Os víper de Dice e Iceman saíron a toda velocidade en dirección ao contacto DRadis: unha nave colonial de pasaxeiros: a Hades. Parecía lixeiramente danada por impactos, pero as lecturas indicaban que o dano real viña dun fallo no reactor nuclear da nave.

Sarah falaba de xeito locuaz, e a Webb lle parecía graciosa, pero el non daba o brazo a torcer e non deixaba a súa pose de tío duro. Claude Sanders, o supervivinte civil de Picon, estaba nunha mesa un pouco máis alá. Webb consideraba que estaba a soas con Sarah, pois Sanders non daba mostras de estar vivo alén do movemento lento e meticuloso que facía cada vez que pasaba unha das páxinas do seu libro sobre relixión.

Iceman víu que o motor principal tiña unha fuga importante de radiación e que iso provocaría a morte dos pasaxeiros. Facendo unha pasada a curta distancia víu a varios deles mortos flotando no interior da nave. Nun movemento moi preciso de aproximación fixouse nos pilotos, sentados aínda nos seus asentos: mortos.
"Un intre...", pensou. Os dous pilotos tiñan a cabeza destrozada a balazos. Un terceiro home flotaba entre os dous pilotos. Tiña unha pistola na man e o seu aspecto... ese corpo... "Oh, deuses de Kóbol" pensou Iceman, "É igual a...".

Claude Sanders ergueuse. Pousou o libro na mesa onde comera e sacou unha chave inglesa da súa chaqueta. Sarah non reparaba nel porque estaba a falar con Webb, pero este mirou cara el con curiosidade. Sanders camiñaba cara eles lenta pero inexorablemente, con xesto e intención de agredilos. Webb fixo que Sarah se erguera e a fixo recuar con el até as liteiras dos pilotos, na sala contigua ao comedor.

-Atrás -dixo Webb. Pero Sanders, cun estrano sorriso, seguía camiñando.
-Cree vostede nas escrituras, Webb? -preguntou Sanders - Deus ten un plan para vostede.
Webb achegouse á súa taquilla e colleou a súa pistola reglamentaria, apuntando a Sanders ás pernas.
-Retroceda ou disparo -non era unha ameaza: era un feito. Sanders ergueu a chave inglesa e cargou contra el. Sarah berrou. Webb disparou e deulle no muslo. Claude Sanders caeu boca abaixo ao chan, perdendo a chave. Webb apuntaba á súa cabeza mentres o home reptaba cara el.

-Ten coidado co teu punto feble, Aquiles -foron as derradeiras palabras de Sanders, mentres tocaba o talón de Webb e se desangraba por un disparo limpo na femoral.

Dice e Iceman abriron fogo baixo ordes de Pireo e destruíron a nave, e logo volveron á Galaica.

Pireo e Kalgar reuniron a Iceman, Webb e Dice nunha reunión informal no camarote do coronel. Tamén estaba Amarak. Decidiron que o mellor era ocultar a información da posibilidade de que os cylons atoparan un xeito de clonación de humanos, ou de que os cylon forsen humanos. Aqueles con endoesquelete de metal podían ser perfectamente detectables, pero xente coma "Claude Sanders" era un perigo: humanos clonados e con modificación de contucta? Cylons orgánicos ao 100%? Que eran?

Patrolstar Galaica 1x03

Aterraron no medio dunha cidade de Picon que non estaba demasiado danada, e que contiña índices moi baixos de radiación. Despois dunha pasada rasante elexiron unha rúa ampla, unha especie de avenida, para ocultar os vípers entre os edificios.

A avenida e os edificios darredor estaban bastante íntegros, pero podíase ver a destrucción do bombardeo en rúas anexas. Non había nin unha alma á vista.

Unha ollada inicial e descubriron un hospital e un centro comercial a poucos metros, coas estructuras case sen dano. Dice formou tres grupos, respectando a formación que xa tiveran cos vípers de líder e home-ala, e mandou a Iceman e Webb ao centro comercial, a Hustler e Peakman a un bloque de edificios ao outro lado da avenida fronte ao centro comercial, e ela e Dazzler irían cara o hospital, que estaba cruzando unha ruela, quedando á beira tamén deste centro.

Iceman, recto e marcial, era seguido por Webb de perto. O Centro Comercial estaba en grande desorde. Non era o típico desorde de saqueo, senon algo así como de xente fuxindo e tirando o que se topaban de fronte. Despois de rexistrar o piso de abaixo subiron as escaleiras mecánicas, inactivas, en dirección aos pisos superiores. Armados coas pistolas reglamentarias, movíanse facendo cadea cubríndose un ao outro... e nese intre Webb escoitou algo. No piso darriba había alguén. Por medio de sinais avisou ao seu superior, e se moveron paseniño en dirección a unha tenda de xoguetes, chea de muñecos de peluche. Unha vez dentro Webb volveu a demostrar que estaba algo oxidado, batendo contra unha estantería e tirando varios peluches. Foi entón cando algo xurdíu de entre as sombras. Iceman ergueu a pistola e apuntou, co dedo listo para abrir fogo... pero o seu branco resultou ser un neno duns 11 anos, armado cunha pistola. O neno estaba morto de medo, e a pistola que levaba resultou ser de fulminantes inofensivos. Webb e Iceman informaron a Dice, que estaba con Dazzler comprobando as radios dos vípers. Dice ordeoulles retroceder e volver á avenida. Que recolleran ao neno e o trouxeran á rúa que separaba o centro comercial do hospital, marcando como punto de encontro esa esquina. Dice, mirando cara o hospital, vira movemento. Non podía determinar a fonte (se humana ou cylon), pero alguén asomara por unha das fiestras do primeiro piso armado.

En cuestión dun par de minutos os catro pilotos e o neno camiñaban cubrindo ao pobre rapaz (que resultou ser un supervivinte, agora orfo, que viña de aguantar naquel centro comercial máis de un día el só) cara a esquina entre o centro comercial e o hospital.
Decidiron entrar no hospital, xa que Dice estaba convencida de que alí había alguén. Aínda así preferíu intentar entrar por unha entrada de servizo que había no lateral no edificio. Cando se achegaron á porta comezaron a recibir fogo de subfusil dende un dos pisos do centro comercial. Entraron a trompicón devolvendo os disparos, pero por desgraza Dazzler foi alcanzado. Tiraron por el para dentro do edificio para poñelo a cuberto e atrancaron a porta.
Dazzler tiña varios impactos e estaba inconsciente. Como puideron, Iceman e Webb o tumbaron nunha camilla e comezaron a tentar reanimalo. Dice correu tentando buscar algún supervivinte (quizáis o movemento que vira no piso superior eran médicos ou persoal sanitario refuxiado). Correu piso arriba e foi dar a un pasillo con ventás que daban ao centro comercial. De súpeto, unha ráfaga fixo que Dice se tirara corpo a terra. Dende o edificio de enfronte chovían balas. Dice víu que se trataba dun centurión cylon (igual era o mesmo que atacara a Dazzler). Tentou respostar aos disparos, pero alguén se lle adiantou: un mísil lanzado dende un bazuca saíu dende algures no hospital e impactou de cheo no cylon, que saltou en mil pedazos. Berros de xúbilo viñan dende o outro lado do pasillo. Dice chamou por axuda, e dous homes asomaron as cabezas por detrás dunha trincheira. Despois de intercambiar saúdos non moi cordiais, unha terceira persoa (unha muller morena de pelo liso e longo) apareceu dende detrás da trincheira. Dice pedía axuda para o seu home ferido, e esta muller identificouse como médico da Flota Colonial.

A muller dixo chamarse Sarah Klondike, e estaba co seu irmán Seth. Seth era alto, moi ben parecido, de pelo castaño e ben cortado. O que se diría un home moi guapo. O conxunto viña a estragarse por unha boa cicatriz que lle cruzaba a fazula esquerda. O terceiro home, un negro enorme de mirada retorta e pelo curto, presentouse como Claude Sanders. Baixaron os tres con Dice para tentar curar a Dazzler.

Iceman e Webb tentaban corta-las hemorraxias de Dazzler co que podían. O neno mirábaos abraiado. De súpeto apareceu Dice (xa moi ralaxada ao ver que o seu home-ala estaba vivo e que cecáis sairía de todo este lío conservando a súa gradación de capitana... o de CAG xa se vería). Pero non pasou nin un segundo cando Seth Klondike e Claude Sanders prepararon os seus subfusís e ametrallaron ao neno, que caeu destrozado contra a parede. Todo se detivo. O tempo, as miradas atónitas. Todo.

Todo agás Klondike e Sanders, que recargaron e se propuñan descargar outras 35 balas cada un sobre o rapaz xa morto. Webb, Icema e Dice sacaron as pistolas e apuntaron a Klondike e a Sanders, mentres estes facían o propio contra eles. Sarah comezou a berrar e tentar poñer calma no asunto. As armas estaban amarteladas, as miradas frías coma o xeo. "Era un cylon" dixo Sarah, "É o terceiro que vemos". Despois dunha breve aclaración Sarah se puxo a tentar curar a Dazzler.

Ao parecer agora os cylon tiñan (algúns) aspecto humano. Este "neno" era un modelo en parte humano, e os cylons os estaban a usar como balizas. Cando un grupo de refuxiados atopaba a un deses nenos o recollían para protexelo. Ás poucas horas eran localizados e atacados por un grupo de centurións cylon. Iceman e Dice, tensos pero confiando nestes tres refuxiados, centráronse en Dazzler e nas atencións médicas de Sarah. Webb non. Webb non só apuntou á cabeza de Seth Klondike por ter matado ao suposto "neno-cylon". Seth Klondike, alias "Paris". O seu antigo CAG. O mesmo que o mandara xunto co seu "home-ala" de sempre, o seu mellor amigo, a unha misión suicida e sen senso. O mesmo ao que desfigurara partíndolle a taza de Top-Gun na fazula esquerda. O mesmo bastardo.
Se se recoñeceron ningún dos dous fixo aceno algún. Nin falta que facía.

Hustler e Peakman entraron entón en contacto. Ao parecer atoparan a un mínimo grupo de supervivintes: un par de anciáns, tres adultos e un neno. "Un neno?", dixo Dice, "cómo é?". A descrición era exacta ao neno que, uns minutos antes, atoparan Webb e Iceman no centro comercial e que acababa de morrer ante eles. O seu primeiro impulso foi ordear que o mataran xa, pero recapacitou e ordeou que os escoltaran o máis rápido posible en dirección ao hospital.

Cando os viron chegar, Iceman, Dice e Webb os agardaban. Vendo que non había posibilidade de dúbida, Dice ordeou disparar, e os tres acribillaron ao neno. Aínda así Webb non acertou nin un só disparo: non podía, ou non quería, cargar con iso na súa conciencia. Meteron o corpo nunha bolsa de plástico e o puxeron á parte.

Galaica, oculta no campo de meteoritos, tamén entrou en contacto. Agardaran por eles, gracias ao deuses. O plan do coronel Pireo era enviar un ráptor a sacar aos refuxiados e aos feridos. O raptor saltaría a atmosfera, procedería a evaciar e logo saltaría de novo. Pireo non quería perder 6 vípers, así que ordearía un salto a atmosfera coa Galaica: os pilotos terían que facer unha aterraxe de emerxencia nas condicións máis arduas.

E así se fixo: McEnzie entrou co seu ráptor e sacou aos civiles, a Dazzler e á doutora Sarah Klondike. O víper de Dazzler o pilotaría o seu irmán, Paris.
Picon seguía sitiada polas naves base cylon, pero nada puideron facer ente a entrada directamente á atmosfera da Galaica, pillounos totalmente de sorpresa.



Os seis vípers surcaron os ceos en rumbo de aterraxe (ou de colisión, xa se vería) á Galaica. Esta, unha patrolstar de máis de 600 metros de longo, caía coma chumbo contra o chan. Tentar meterse nunha nave ardendo polo rozamento e que cae a toda velocidade contra o chan non é tarefa doada, pero falamos de pilotos expertos e coa sorte dos que teñen que sobrevivir por algún capricho dos deuses.

Aterraron todos con grandes dificultades, agás Peakman, que só gracias á intervención de todos os deuses de Kóbol puido aterrar intacto pero atónito e morto de medo: cando saíu do víper todos os especialistas da cuberta se botaron a el e o ergueron no lombo lanzándolle vítores e aturuxos de ledicia por non ter perdido a ningún home na misión e ter rescatado a 6 civís, a unha doutora da Flota Colonial e a un capitán e experto piloto de vípers. A verdade, a nova CAG cumplira á perfección coa misión.

Agora o importante era que o doutor Amarak examinara o corpo do neno que viñera no ráptor de McEnzie metido nunha bolsa de plástico...

Patrolstar Galaica 1x02

As ordes seguintes eran ir a investiga-la situación en Picon.

Webb, recén ascendido a alférez, pero cun víper ao seu cargo, era o "novato" da formación. Ao día seguinte do ataque Cylon, Webb tivo que trasladarse á zona de pilotos, que contaba cuns dormitorios comunais (liteiras) para todo o escuadrón. Tivo que poñerse a repasar notas e manuais de voo para refrescar unha memoria que cría xa perdida.
Iceman non llo puxo fácil, e fixo que se sentira incómodo dende o principio, apoiándose no seu cargo superior. Dice pasaba do tema. Agora que era CAG a sala de descanso dos pilotos era unha timba diaria. A súa afección, case ao mesmo nivel que pilotar vípers, eran as cartas e as apostas. Non o podía evitar. Pero aínda así, cando Webb entrou pola porta da sala de descanso co seu macuto e os manuais, a Dice cheiróulle a can. Perdendo a concentración mirou primeiro para Iceman, que estaba coas súas notas de voo e os seus asuntos, sempre tan recto e marcial (pero que non evitou botarlle unha dura e longa mirada a Webb); e logo mirou a Webb... un marine ascendido a alférez? Aquilo non era normal.
Deixando a partida de lado foi a se reunir co maior Kalgar para pedirlle información sobre Webb. E lla deu de sobras: o informe completo de David Webb, detallado. De como era o mellor piloto da Battlestar Troia... David Webb, tenente, alias "Aquiles"... de como o seu home-ala morreu por culpa dunha mala decisión do seu CAG, supostamente debida aos cíumes que sentía polo xeito de pilotar de Webb... de como Webb golpeóu a ese CAG (un tal Seth Klondike, alias "Paris").
Despois daquilo Webb foi degradado e trasladado de nave. Foi rebotando nunha espiral descendente até que só lle quedaron dúas opcións: a expulsión sen honra ou a Patrolstar Galaica.

Iceman o tomaba por outro lado: aquel tipo dáballe noxo... non tiña dereito a chegar alí e poñerse a pilotar coma se nada. Por iso foi a protestar a Kalgar, pero as súas queixas caeron en saco roto. O único que lle dixo o maior foi que estivera atento e que o vixiara. Pero era visto que era unha orde máis para calmar a Iceman que para vixiar a Webb.

Pola súa parte, Webb adicouse a unha posta a punto tanto do seu víper coma de si mesmo, despois de 2 anos sen pilotar. Coñeceu nos hangares ao xefe Proctor, encargado da reparación e mantemento das naves da Galaica. Tendo en conta que os dous non soportaban a Iceman, e que Webb tiña coñecementos técnicos sobre enxeñería, non tardaron en facer boas migas.

O sistema onde estaba Picon estaba arrodeado por un cinturón de gas e asteroides a varios clicks de distancia do planeta en si. As ordes de Pireo eran agocharse dentro dese cinturón, onde o DRaDis non os detectaría, sacar 6 vípers e 1 ráptor e poñelos rumbo a Picon a explorar, facer un informe e dar volta. Sinxelo.

Nos víper ían Dice con Dazzler de home-ala; por outro lado Iceman con Webb de home-ala, e por último Hustler e Peakman. A tenente McEnzie era a piloto no ráptor.

Co ráptor rastrexando co DRaDis a tope, os seis víper avanzaron cubríndoo cara o planeta. Nada, ningún contacto. Cando se achegaron viron a desfeita total: Picon estaba irrecoñecible, arrasado polo bombardeo atómico.
Foi entón cando 3 incursores cylon saíron da nada e comezaron un ataque que se saldou coa destrucción de dous deles, pero por un fallo de novato de Webb o terceiro conseguíu realizar un salto MVL e fuxir. Minutos despois dúas naves base cylon saltaban a órbita en Picon, e comezaban un ataque contra os víper e o ráptor. Sutton "Dice" Hoo tivo que enfrontarse a súa primeira decisión vital como CAG: ou tentaban atravesar o cerco das dúas naves base ou baixaban a órbita e se ocultaban no planeta. Tras unhas décimas de segundo que pareceron eóns a decisión foi tomada: McEnzie saltaría co ráptor cara a posición da Galaica para informar e os seis víper (sen dispositivo MVL) se ocultarían en Picon.

E que os deuses de Kóbol tiveran piedade deles.