Dice ordeou inmediatamente que os víper se dividiran: a metade cubriría á Leviathan (na que aínda había civiles e persoal de cuberta de Proctor) e a outra metade atacaría.
boomp3.com
Os mísiles zumbaban arredor das dúas naves coloniais, e os dous grupos de víper tiñan o choio acumulado. Iceman, nun movemento pouco afortunado, púxose case de fronte a un deses malditos raiders cylon, e por pouco foi derrubado. Só a pericia de David Webb o salvaría nesta ocasión: "Aquiles" Webb derrubou a dous raiders no seu camiño e ao que tiña copado a Iceman. De tódolos xeitos este non llo agradeceu.
Os raiders que viñan foron aniquilados, e Kalgar estaba xa ordeando a Dice que se lanzara contra a nave base. Foi entón cando o coronel Pireo ordeou deter o ataque. Dice non comprendía: tiñan a unha nave base cylon á súa mercede e non atacaban... por que? Estaba tentando fuxir e nada indicaba que o seu FTL estiveran tan danado como para non saltar... había que aproveitar esa situación para darlle unha lección ás torradoras. Ao parecer Pireo quería estudiala. Dice non acatou a orde e lanzou o ataque total: ordeou a tódolos víper que usaran os mísiles. Webb lanzou os seus, así coma outros compañeiros. Iceman non.
O ataque foi masivo e destructivo. Os poucos raiders que quedaban saltaron, e a nave base tamén saltou, pero en mil anacos. Pireo deu de inmediato a orde de cesar a Dice do seu cargo de CAG. De toda a merda dese día o único salvable foi a labor de Proctor e o seu equipo de cuberta destripando á BSG Leviathán e repoñendo pezas para a Galaica.
Cando volveron todos á Galaica Kalgar conseguira que Pireo non presentase cargos contra Dice. Unha hora despois, na sala de pilotos, presentaban a Seth Klondike "Paris" coma novo CAG. Era incrible. Iceman estaba desquiciado... non tiña nada contra Paris, pero era de outra nave e non era xusto este ascenso. E aínda porriba había que escoitarlle as tonterías que dicía sobre o mando. Aquiles volveu a ter esa sensación de ser o top gun da BSG Troia e que lle falaran coma se fose un neno que ten dificultades para ir en triciclo. Moitos recordos o asulagaron alí sentado, na última fila xunto cunha Dice que respiraba aliviada por deixar o cargo de CAG. Cando Paris deixou de dicir sandeces, Kalgar se achegou a Dice e a Webb, expresándolles a súa inquedanza. Non era normal que alguén de fóra asumise ese cargo. Non estaba dacordo con Pireo. Nin nisto nin noutras cousas ultimamente. Aquiles quería dimitir, pero Kalgar pregóulle máis tempo. Necesitaba apoios e consideraba a Webb un deles.
Horas despois Dice repartía cartas xunto a Peakman, Sarah Klondike e Webb. Dice estaba coma se lle quitasen cen quilos de enriba coa perda do cargo e do rango (volvía a ser tenente). Entrou "Iceman" Kilmer no medio da partida despois dunha dura sesión de adestramento. Iceman queixárase a Kalgar sobre o ascenso de Dice no seu momento, e agora viña de quixarse polo ascenso de Paris. El facíao todo segundo o manual e non estaba vendo resultados. O seu enfado era patente.
Dice non puido evitalo e meteuse con el, sabendo as palabras que poderían ferilo: rango, honor, recoñecemento. Sen poder evitalo Iceman estourou, lanzando puños contra Dice e lanzándoa ao chan. Webb tentou contelo, pero tamén acabou no chan despois de que Iceman fintara o seu agarre e o proxectara contra a mesa de xogo. Dice e Iceman comezaron entón unha sesión de boxeo moi diferente á que tiveran só un par de días antes. Pero esta vez Iceman non deu cuartel e impresionaba a furia, rabia e xenreira que alguén en teoría tan tranquilo podía amosar.
Foi entón cando as luces vermellas se encenderon por todo ao redor: "condición un en toda a nave: isto non é un simulacro"... a voz do tenente Zeldor soaba clara dende a megafonía. Os cylons de novo. A liorta quedou en táboas, e todos os pilotos correron aos tubos. Dice tragou sangue, Webb corría a duras penas e a mandíbula de Iceman facía ruído cando a pechaba, pero agora había outras prioridades.
Non lles deron tempo nin a atacar. Antes de que se puideran achegar de máis, a nave saltou saíndo do alcance dos cylons. Deixaron as naves e volveron a rematar o que empezaran. En pouco máis de media hora estaban de novo chegando á sala de guardia cando de novo sonou a alarma. Correndo outra vez puxéronse en alerta, cubrindo á Galaica cos víper.
A Galaica saltou de novo. Pero tamén de novo, en pouco máis de media hora, os cylons apareceron outra vez. E logo outra. E outra. E outra.
E sempre cada 33 minutos.
PS: Este vídeo vai para o Mosqueteiro ;)
boomp3.com
Os mísiles zumbaban arredor das dúas naves coloniais, e os dous grupos de víper tiñan o choio acumulado. Iceman, nun movemento pouco afortunado, púxose case de fronte a un deses malditos raiders cylon, e por pouco foi derrubado. Só a pericia de David Webb o salvaría nesta ocasión: "Aquiles" Webb derrubou a dous raiders no seu camiño e ao que tiña copado a Iceman. De tódolos xeitos este non llo agradeceu.
Os raiders que viñan foron aniquilados, e Kalgar estaba xa ordeando a Dice que se lanzara contra a nave base. Foi entón cando o coronel Pireo ordeou deter o ataque. Dice non comprendía: tiñan a unha nave base cylon á súa mercede e non atacaban... por que? Estaba tentando fuxir e nada indicaba que o seu FTL estiveran tan danado como para non saltar... había que aproveitar esa situación para darlle unha lección ás torradoras. Ao parecer Pireo quería estudiala. Dice non acatou a orde e lanzou o ataque total: ordeou a tódolos víper que usaran os mísiles. Webb lanzou os seus, así coma outros compañeiros. Iceman non.
O ataque foi masivo e destructivo. Os poucos raiders que quedaban saltaron, e a nave base tamén saltou, pero en mil anacos. Pireo deu de inmediato a orde de cesar a Dice do seu cargo de CAG. De toda a merda dese día o único salvable foi a labor de Proctor e o seu equipo de cuberta destripando á BSG Leviathán e repoñendo pezas para a Galaica.
Cando volveron todos á Galaica Kalgar conseguira que Pireo non presentase cargos contra Dice. Unha hora despois, na sala de pilotos, presentaban a Seth Klondike "Paris" coma novo CAG. Era incrible. Iceman estaba desquiciado... non tiña nada contra Paris, pero era de outra nave e non era xusto este ascenso. E aínda porriba había que escoitarlle as tonterías que dicía sobre o mando. Aquiles volveu a ter esa sensación de ser o top gun da BSG Troia e que lle falaran coma se fose un neno que ten dificultades para ir en triciclo. Moitos recordos o asulagaron alí sentado, na última fila xunto cunha Dice que respiraba aliviada por deixar o cargo de CAG. Cando Paris deixou de dicir sandeces, Kalgar se achegou a Dice e a Webb, expresándolles a súa inquedanza. Non era normal que alguén de fóra asumise ese cargo. Non estaba dacordo con Pireo. Nin nisto nin noutras cousas ultimamente. Aquiles quería dimitir, pero Kalgar pregóulle máis tempo. Necesitaba apoios e consideraba a Webb un deles.
Horas despois Dice repartía cartas xunto a Peakman, Sarah Klondike e Webb. Dice estaba coma se lle quitasen cen quilos de enriba coa perda do cargo e do rango (volvía a ser tenente). Entrou "Iceman" Kilmer no medio da partida despois dunha dura sesión de adestramento. Iceman queixárase a Kalgar sobre o ascenso de Dice no seu momento, e agora viña de quixarse polo ascenso de Paris. El facíao todo segundo o manual e non estaba vendo resultados. O seu enfado era patente.
Dice non puido evitalo e meteuse con el, sabendo as palabras que poderían ferilo: rango, honor, recoñecemento. Sen poder evitalo Iceman estourou, lanzando puños contra Dice e lanzándoa ao chan. Webb tentou contelo, pero tamén acabou no chan despois de que Iceman fintara o seu agarre e o proxectara contra a mesa de xogo. Dice e Iceman comezaron entón unha sesión de boxeo moi diferente á que tiveran só un par de días antes. Pero esta vez Iceman non deu cuartel e impresionaba a furia, rabia e xenreira que alguén en teoría tan tranquilo podía amosar.
Foi entón cando as luces vermellas se encenderon por todo ao redor: "condición un en toda a nave: isto non é un simulacro"... a voz do tenente Zeldor soaba clara dende a megafonía. Os cylons de novo. A liorta quedou en táboas, e todos os pilotos correron aos tubos. Dice tragou sangue, Webb corría a duras penas e a mandíbula de Iceman facía ruído cando a pechaba, pero agora había outras prioridades.
Non lles deron tempo nin a atacar. Antes de que se puideran achegar de máis, a nave saltou saíndo do alcance dos cylons. Deixaron as naves e volveron a rematar o que empezaran. En pouco máis de media hora estaban de novo chegando á sala de guardia cando de novo sonou a alarma. Correndo outra vez puxéronse en alerta, cubrindo á Galaica cos víper.
A Galaica saltou de novo. Pero tamén de novo, en pouco máis de media hora, os cylons apareceron outra vez. E logo outra. E outra. E outra.
E sempre cada 33 minutos.
PS: Este vídeo vai para o Mosqueteiro ;)
Nenhum comentário:
Postar um comentário