Cedo pola mañán Iceman foi a adestrar un rato e Dice foi falar con Pireo e Kalgar ao CIC. Pola súa banda, Webb foi a facer trasnadas ao hangar.
Logo tiveron a reunión no briefing de pilotos onde a CAG (Dice) estableceu quendas de garda, estratexias para levalas a cabo e fixo un pequeno resumo das tácticas que atoparan durante o ataque sufrido na órbita de Picon, sen entrar para nada no ocorrido unha vez na superficie. Sorprendeu a todos que, un cuarto de hora despois de comezar a reunión entrou nada menos que o capitán Seth Klondike, Paris. Dice presentouno e logo convidouno a quedar. Paris confirmou que o coronel o instara a unirse ao grupo de pilotos namentres non atoparan á Battlestar Troya, onde Paris era CAG.
Ao rematar a reunión, Webb non quixo saber nada e marchou en dirección ao ximnasio. O simple feito de ver a Paris lle revolvía o estómago. Dice saíu en dirección ao CIC e Iceman quedou charlando amigablemente con Paris, poñéndose un pouco ao día sobre todo ocorrido coas Colonias e coa escasa información que tiñan. Ao final resolveron ir a adestrar un chisco ao ximasio.
Webb, cos seus pensamentos, case bateu contra alguén nos corredores: era Sarah Klondike. "Desculpa", dixo Webb tentando safar da situación. "Ah, ola", respostou a rapaza, "Aínda non che dera as gracias polo rescate en Picon", dixo.
Webb tiña a mirada algo cruzada... A rapaza seguíu falando... "Eu xa te vira antes... nun acto na Battlestar Troya". Webb mirouna: debía ter sobre 25 anos. Moitos recordos da Troya tamén viñeron á súa mente, pero ela non aparecía por ningures. Non lle sonaban nin esa media melena negra nin eses ollos avelás, nin esa cara de nena inocente. Non se parecía anda ao seu irmán.
"Pois si, xa me fixara en ti" dixo. Ruborizouse e rectificou axiña "quero dicir que xa te vira, vamos". A Webb non lle facía nin chisco de gracia pensar na posibilidade de que Paris o vira polos corredores da Galaica coa súa irmá. E así llo expresou: quizáis non era o mellor que tiveran trato. A rapaza puxo cara de sopresa e indignación: tan só precisaba indicacións para moverse pola nave, e xa se arranxaría. Webb sorríu polo baixo e lle preguntou se precisaba ir a algures en especial. A conversación rematou indo os dous en dirección ao ximnasio.
Dice falou co coronel Pireo e co maior Kalgar sobre o corpo do neno (o profesor Amarak descubrira datos moi interesantes) e sobre os diferentes supervivintes de Picon. Pireo ordeoulle acudir a unha reunión no laboratorio onde afincaran a Amarak antes do xantar. Sen máis, retirouse e foi tamén ao ximnasio a adestrar.
Iceman e Paris adestraban no ximnasio cando Webb entrou. Falaron polo miúdo, pero de xeito que Webb sabía perfectamente de quen estaban a falar: del. Paris comentoulle a Iceman que xa traballara con Webb, e que era un insubordinado e un langrán... Mala xente, dos que non se precisan como compañeiro. Paris tamén lle aclarou que Webb culpábao da morte do seu home-ala cando servían na Battlestar Troya. Seica nunha misión complexa o compañeiro de Webb (de nome en clave Héctor) morrera abatido por piratas de Sagittarian. Ao voltar da misión Webb chegara incluso a agredir a Paris, o seu CAG nese momento.
Iceman comezaba a comprender a xenreira que se acumulaba no ambiente cando eses dous andaban perto.
Webb adestraba con tranquilidade, aquilo non o ía a afectar en absoluto.
Ao pouco entrou Sarah, a irmá de Paris. Falou un chisco con Iceman e co seu irmán, ao que convenceu de ir xantar. Cansado, decideu parar o adestramento. Iceman ríu para si, pero esa sensación de superioridade sobre outro ser humano duroulle pouco: Dice entrou no ximnasio coma unha apisonadora...
-Eh, Kilmer! Partímonos a cara un pouco no ring?- dixo. Iceman asentíu.
O combate foi curto e desigual. Iceman levou un bo lote de puñetazos por cara e torso. Dice paraba ou safaba os seus puñetazos coma se fose unha bolboreta que picaba coma unha abella. Ao cabo o combate xa non tiña sentido e, para Iceman, o tono de chanza de Dice tampouco. "Xa estás canso?... Decepcióname, tenente... A ver, "home de xeo", xa non podes?". Iceman considerou mellor parar. Botando unha ollada á nova CAG sentíuse moi mal por ter unha superior que actuaba dese xeito. E sentíu unha semente xermolar no seu interior: odio.
Despois do adestramento Dice foi ao laboratorio para falar con Pireo, Kalgar e Amarak. Alí descubreu que a autopsia do neno morto en Picon dera como resultado que o propio neno era un cyborg: endoesquelete de metal baixo pel viva.
Os cylons tiñan un medio para se infiltrar entre os humanos.
O xantar foi do máis tranquilo, pero á tarde xurdeu unha alerta DRaDis. Como Dice e Iceman eran os pilotos de garda tiveron que deixar a sobremesa que tiñan montada e saír por patas en dirección aos víper. Por fortuna para Webb, el non tiña garda e aínda porriba se lles xuntara Sarah Klondike para xantar. Quería aproveitar a oportunidade para estar só con ela.
Os víper de Dice e Iceman saíron a toda velocidade en dirección ao contacto DRadis: unha nave colonial de pasaxeiros: a Hades. Parecía lixeiramente danada por impactos, pero as lecturas indicaban que o dano real viña dun fallo no reactor nuclear da nave.
Sarah falaba de xeito locuaz, e a Webb lle parecía graciosa, pero el non daba o brazo a torcer e non deixaba a súa pose de tío duro. Claude Sanders, o supervivinte civil de Picon, estaba nunha mesa un pouco máis alá. Webb consideraba que estaba a soas con Sarah, pois Sanders non daba mostras de estar vivo alén do movemento lento e meticuloso que facía cada vez que pasaba unha das páxinas do seu libro sobre relixión.
Iceman víu que o motor principal tiña unha fuga importante de radiación e que iso provocaría a morte dos pasaxeiros. Facendo unha pasada a curta distancia víu a varios deles mortos flotando no interior da nave. Nun movemento moi preciso de aproximación fixouse nos pilotos, sentados aínda nos seus asentos: mortos.
"Un intre...", pensou. Os dous pilotos tiñan a cabeza destrozada a balazos. Un terceiro home flotaba entre os dous pilotos. Tiña unha pistola na man e o seu aspecto... ese corpo... "Oh, deuses de Kóbol" pensou Iceman, "É igual a...".
Claude Sanders ergueuse. Pousou o libro na mesa onde comera e sacou unha chave inglesa da súa chaqueta. Sarah non reparaba nel porque estaba a falar con Webb, pero este mirou cara el con curiosidade. Sanders camiñaba cara eles lenta pero inexorablemente, con xesto e intención de agredilos. Webb fixo que Sarah se erguera e a fixo recuar con el até as liteiras dos pilotos, na sala contigua ao comedor.
-Atrás -dixo Webb. Pero Sanders, cun estrano sorriso, seguía camiñando.
-Cree vostede nas escrituras, Webb? -preguntou Sanders - Deus ten un plan para vostede.
Webb achegouse á súa taquilla e colleou a súa pistola reglamentaria, apuntando a Sanders ás pernas.
-Retroceda ou disparo -non era unha ameaza: era un feito. Sanders ergueu a chave inglesa e cargou contra el. Sarah berrou. Webb disparou e deulle no muslo. Claude Sanders caeu boca abaixo ao chan, perdendo a chave. Webb apuntaba á súa cabeza mentres o home reptaba cara el.
-Ten coidado co teu punto feble, Aquiles -foron as derradeiras palabras de Sanders, mentres tocaba o talón de Webb e se desangraba por un disparo limpo na femoral.
Dice e Iceman abriron fogo baixo ordes de Pireo e destruíron a nave, e logo volveron á Galaica.
Pireo e Kalgar reuniron a Iceman, Webb e Dice nunha reunión informal no camarote do coronel. Tamén estaba Amarak. Decidiron que o mellor era ocultar a información da posibilidade de que os cylons atoparan un xeito de clonación de humanos, ou de que os cylon forsen humanos. Aqueles con endoesquelete de metal podían ser perfectamente detectables, pero xente coma "Claude Sanders" era un perigo: humanos clonados e con modificación de contucta? Cylons orgánicos ao 100%? Que eran?
Logo tiveron a reunión no briefing de pilotos onde a CAG (Dice) estableceu quendas de garda, estratexias para levalas a cabo e fixo un pequeno resumo das tácticas que atoparan durante o ataque sufrido na órbita de Picon, sen entrar para nada no ocorrido unha vez na superficie. Sorprendeu a todos que, un cuarto de hora despois de comezar a reunión entrou nada menos que o capitán Seth Klondike, Paris. Dice presentouno e logo convidouno a quedar. Paris confirmou que o coronel o instara a unirse ao grupo de pilotos namentres non atoparan á Battlestar Troya, onde Paris era CAG.
Ao rematar a reunión, Webb non quixo saber nada e marchou en dirección ao ximnasio. O simple feito de ver a Paris lle revolvía o estómago. Dice saíu en dirección ao CIC e Iceman quedou charlando amigablemente con Paris, poñéndose un pouco ao día sobre todo ocorrido coas Colonias e coa escasa información que tiñan. Ao final resolveron ir a adestrar un chisco ao ximasio.
Webb, cos seus pensamentos, case bateu contra alguén nos corredores: era Sarah Klondike. "Desculpa", dixo Webb tentando safar da situación. "Ah, ola", respostou a rapaza, "Aínda non che dera as gracias polo rescate en Picon", dixo.
Webb tiña a mirada algo cruzada... A rapaza seguíu falando... "Eu xa te vira antes... nun acto na Battlestar Troya". Webb mirouna: debía ter sobre 25 anos. Moitos recordos da Troya tamén viñeron á súa mente, pero ela non aparecía por ningures. Non lle sonaban nin esa media melena negra nin eses ollos avelás, nin esa cara de nena inocente. Non se parecía anda ao seu irmán.
"Pois si, xa me fixara en ti" dixo. Ruborizouse e rectificou axiña "quero dicir que xa te vira, vamos". A Webb non lle facía nin chisco de gracia pensar na posibilidade de que Paris o vira polos corredores da Galaica coa súa irmá. E así llo expresou: quizáis non era o mellor que tiveran trato. A rapaza puxo cara de sopresa e indignación: tan só precisaba indicacións para moverse pola nave, e xa se arranxaría. Webb sorríu polo baixo e lle preguntou se precisaba ir a algures en especial. A conversación rematou indo os dous en dirección ao ximnasio.
Dice falou co coronel Pireo e co maior Kalgar sobre o corpo do neno (o profesor Amarak descubrira datos moi interesantes) e sobre os diferentes supervivintes de Picon. Pireo ordeoulle acudir a unha reunión no laboratorio onde afincaran a Amarak antes do xantar. Sen máis, retirouse e foi tamén ao ximnasio a adestrar.
Iceman e Paris adestraban no ximnasio cando Webb entrou. Falaron polo miúdo, pero de xeito que Webb sabía perfectamente de quen estaban a falar: del. Paris comentoulle a Iceman que xa traballara con Webb, e que era un insubordinado e un langrán... Mala xente, dos que non se precisan como compañeiro. Paris tamén lle aclarou que Webb culpábao da morte do seu home-ala cando servían na Battlestar Troya. Seica nunha misión complexa o compañeiro de Webb (de nome en clave Héctor) morrera abatido por piratas de Sagittarian. Ao voltar da misión Webb chegara incluso a agredir a Paris, o seu CAG nese momento.
Iceman comezaba a comprender a xenreira que se acumulaba no ambiente cando eses dous andaban perto.
Webb adestraba con tranquilidade, aquilo non o ía a afectar en absoluto.
Ao pouco entrou Sarah, a irmá de Paris. Falou un chisco con Iceman e co seu irmán, ao que convenceu de ir xantar. Cansado, decideu parar o adestramento. Iceman ríu para si, pero esa sensación de superioridade sobre outro ser humano duroulle pouco: Dice entrou no ximnasio coma unha apisonadora...
-Eh, Kilmer! Partímonos a cara un pouco no ring?- dixo. Iceman asentíu.
O combate foi curto e desigual. Iceman levou un bo lote de puñetazos por cara e torso. Dice paraba ou safaba os seus puñetazos coma se fose unha bolboreta que picaba coma unha abella. Ao cabo o combate xa non tiña sentido e, para Iceman, o tono de chanza de Dice tampouco. "Xa estás canso?... Decepcióname, tenente... A ver, "home de xeo", xa non podes?". Iceman considerou mellor parar. Botando unha ollada á nova CAG sentíuse moi mal por ter unha superior que actuaba dese xeito. E sentíu unha semente xermolar no seu interior: odio.
Despois do adestramento Dice foi ao laboratorio para falar con Pireo, Kalgar e Amarak. Alí descubreu que a autopsia do neno morto en Picon dera como resultado que o propio neno era un cyborg: endoesquelete de metal baixo pel viva.
Os cylons tiñan un medio para se infiltrar entre os humanos.
O xantar foi do máis tranquilo, pero á tarde xurdeu unha alerta DRaDis. Como Dice e Iceman eran os pilotos de garda tiveron que deixar a sobremesa que tiñan montada e saír por patas en dirección aos víper. Por fortuna para Webb, el non tiña garda e aínda porriba se lles xuntara Sarah Klondike para xantar. Quería aproveitar a oportunidade para estar só con ela.
Os víper de Dice e Iceman saíron a toda velocidade en dirección ao contacto DRadis: unha nave colonial de pasaxeiros: a Hades. Parecía lixeiramente danada por impactos, pero as lecturas indicaban que o dano real viña dun fallo no reactor nuclear da nave.Sarah falaba de xeito locuaz, e a Webb lle parecía graciosa, pero el non daba o brazo a torcer e non deixaba a súa pose de tío duro. Claude Sanders, o supervivinte civil de Picon, estaba nunha mesa un pouco máis alá. Webb consideraba que estaba a soas con Sarah, pois Sanders non daba mostras de estar vivo alén do movemento lento e meticuloso que facía cada vez que pasaba unha das páxinas do seu libro sobre relixión.
Iceman víu que o motor principal tiña unha fuga importante de radiación e que iso provocaría a morte dos pasaxeiros. Facendo unha pasada a curta distancia víu a varios deles mortos flotando no interior da nave. Nun movemento moi preciso de aproximación fixouse nos pilotos, sentados aínda nos seus asentos: mortos.
"Un intre...", pensou. Os dous pilotos tiñan a cabeza destrozada a balazos. Un terceiro home flotaba entre os dous pilotos. Tiña unha pistola na man e o seu aspecto... ese corpo... "Oh, deuses de Kóbol" pensou Iceman, "É igual a...".
Claude Sanders ergueuse. Pousou o libro na mesa onde comera e sacou unha chave inglesa da súa chaqueta. Sarah non reparaba nel porque estaba a falar con Webb, pero este mirou cara el con curiosidade. Sanders camiñaba cara eles lenta pero inexorablemente, con xesto e intención de agredilos. Webb fixo que Sarah se erguera e a fixo recuar con el até as liteiras dos pilotos, na sala contigua ao comedor.
-Atrás -dixo Webb. Pero Sanders, cun estrano sorriso, seguía camiñando.
-Cree vostede nas escrituras, Webb? -preguntou Sanders - Deus ten un plan para vostede.
Webb achegouse á súa taquilla e colleou a súa pistola reglamentaria, apuntando a Sanders ás pernas.
-Retroceda ou disparo -non era unha ameaza: era un feito. Sanders ergueu a chave inglesa e cargou contra el. Sarah berrou. Webb disparou e deulle no muslo. Claude Sanders caeu boca abaixo ao chan, perdendo a chave. Webb apuntaba á súa cabeza mentres o home reptaba cara el.
-Ten coidado co teu punto feble, Aquiles -foron as derradeiras palabras de Sanders, mentres tocaba o talón de Webb e se desangraba por un disparo limpo na femoral.
Dice e Iceman abriron fogo baixo ordes de Pireo e destruíron a nave, e logo volveron á Galaica.
Pireo e Kalgar reuniron a Iceman, Webb e Dice nunha reunión informal no camarote do coronel. Tamén estaba Amarak. Decidiron que o mellor era ocultar a información da posibilidade de que os cylons atoparan un xeito de clonación de humanos, ou de que os cylon forsen humanos. Aqueles con endoesquelete de metal podían ser perfectamente detectables, pero xente coma "Claude Sanders" era un perigo: humanos clonados e con modificación de contucta? Cylons orgánicos ao 100%? Que eran?
Nenhum comentário:
Postar um comentário